“Seni seviyorum”!..

Evet, artık saklayamayacağım. Yeter, bu kadar zamandır yoruldum, gizlemek istemiyorum. Her sabah, en güzel gülüşünle, en sadık halinle doğuyorsun bana.

Biliyorum! Beni ta derinden seviyor, bana sahip çıkıyorsun. Herkes biliyor, senin nasıl olduğunu bir şey söylemek yersiz aslında, mütevazi, içten, duygusal, samimi ve sadıksın… işte bunlar için seviyorum seni!.. Bakıyorum şöyle; seninle ilk tanıştığımız zamana, “herkes seni benden almak, kendine bağlamak istemişti” ama sen beni bırakmadın. Seni bunun içinde seviyorum. Nedir sende ki o işve, naz ama biliyor musun hiç bıkmıyorum, her gün seni şımartmak geliyor içimden, seninle olduğum için Yüce Rabbim’e her gün şükür edip ve bizi ayırmasın diye dualar ediyorum.

Sana can verilmez mi? Senin için gözünü kırpmadan namus, şeref duygularıyla sana bağlı kalınmaz mı? Cansın sen canımdan ötesin, gözümün nuru, en kırılganım en cesur arkadaşımsın.

Seni seviyorum, benim olduğun için, sarıp sarmaladığın, ayına yıldızına “Türklük” adını bana layık gördüğün için. Seni seviyorum vatanım, her karış toprağına kurban olduğum, bitanecik emanetim; gözümü ilk açıp, son bulacağı toprağım! Seni seviyorum vatanım, seni benden almak isteyenlere fırsatlar doğmasın, hiç ayrılmayalım. Yağmurumu Karadenizden, güneşimi Akdenizden kokumu Anadolu’dan eksik olmasın. Yoksa ağlarım, üzülürüm, içim burkulur… sensiz uyuyamam. Nefes dahi alamaz hale gelirim!.. Her gün seni özlemek ne güzel. Her gün yine senin koynunda uyanmak.

Atam’ın emaneti, atalarımın cevherisin sen! Nasıl korumam seni, nasıl kaçarım senden. Olmaz!!! Hiçbir kuvvet ayıramaz bizi.

Seni seviyorum, sevgini benimle paylaştığın, bu kadar namus, şeref, öz değerlerine bağlı her karışı dedelerimin kanıyla sulanmış canım vatanım sen her şeye layıksın. Bak sana en layık gördüğüm sevgimi verdim sende bana yuvamı.

İyi ki varsın, iyi ki seninleyim!... Ne mutlu Türk’üm diyene Ne mutlu Türkiye’nin bağrında Türklüğü bilene!..

Elif ÖZTÜRK

                                                SAYGILARIMLA…