Şüheda göğdesi, bir baksana dağlar taslar...
O, rüku olmasa, dünyada eğilmez baslar,

Yaralanmış temiz alnından uzanmış yatıyor;
Bir hilal uğruna ya Rab, ne güneşler batıyor!

Ey, bu topraklar için toprağa duşmuş, asker!
Gökten ecdada inerek öpse o pak alnı değer.

Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhidi...
Bedrin aslanları ancak, bu kadar sanlı idi...

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
Gömelim gel seni tarihe!' desem, sığmazsın.

Herc u merc ettiğin edvara ya yetmez o kitaba...

Seni ancak ebediyetler eder istiaba

'Bu, taşındır' diyerek Kabe'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;

Sonra gök kubbeyi alsam da, Rica nameyle,
Kanayan lahdine çeksem butun ecramiyle;

Mor bulutlarla acık türbene çatsam da tavan;
Yedi kandilli Süreyya’yı uzatsam oradan;

Sen bu avizenin altında, burunmuş kanına,
Uzanırken gece mehtabı getirsem yanına,

Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;
Gündüzün feci ile avizeni lebsiz etsem;

Tulleşen mağribi, aksamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.

Sen ki, son ehil-i salibin kırarak savletini,
Şarkin en sevgili sultani Salahaddin'i,

Kılıç Aralan gibi icmaline ettin hayran...
Sen ki islimi kuşatmış, doğuyorken hüsran,

O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrimi adin;

Sen ki; asara gömülsen taşacaksın... Heyhat,
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat... Ey sehiv oğlu sehiv, isteme benden makber,
Sana ağusunu açmış duruyor Peygamber.